We leven in een wereld waarin aan veel cruciale dingen een schreeuwend tekort is. Grondstoffen, halffabrikaten, woningen en bovenal personeel. Het is zichtbaar in vrijwel elke sector. In het onderwijs, de techniek, de schoonmaak zorginstelling, het transport, de beveiliging en waar al niet meer. In de zorg kampen we met een gigantisch gebrek aan goede mensen om voor onze zieken en ouderen te zorgen. Op verjaardagsfeestjes gaat het gesprek er steeds vaker over; wie gaat er voor ons zorgen als we oud en hulpbehoevend zijn? Het overheidsbeleid was er de laatste decennia vooral op gericht om ouderen zolang mogelijk zelfstandig thuis te laten wonen. Met wat thuiszorg uit de professionele hoek, en wat extra mantelzorg van familie of kennissen moest dat toch wel lukken? Nu kampen de oudjes met een tekort aan zorg. Er is bij de wijk- en buurtzorg nauwelijks genoeg geld, tijd en personeel om iedereen naar behoren te helpen.
Weinig tijd voor goede zorg
Intussen lopen de wachttijden voor opname in een verpleegtehuis op. Met schrijnende gevallen bij de senioren die het noodgedwongen thuis met vaak onvoldoende professionele hulp moeten doen. Zij kunnen geen kant op. Tenzij ze in een schoonmaak ziekenhuis terecht komen. Maar als er verder geen zware zorgindicatie is, zijn ze aangewezen op minimale tijd voor lijfelijke verzorging als wassen en medicijnen verstrekken. Ook de schoonmaak en ander noodzakelijk huishoudelijk werk blijft liggen. De belasting van mantelzorgers, als die er
al zijn want niet iedereen heeft kinderen of een behulpzame buurvrouw, is hoog. Tel bij deze armoedige zorg, slecht betaalde zorgverleners nog de vergrijzing op, en je weet dat dit probleem niet zomaar is opgelost. Voor oude dag van de generatie van de babyboomers ziet het er niet goed uit. Het vak is zo onaantrekkelijk geworden dat nauwelijks genoeg jonge mensen dit willen gaan doen. We krijgen meer ouderen die ook nog eens langer leven en dus meer en intensievere zorg behoeven. Daar waar vroeger het bejaardentehuis een fijne voorziening was voor redelijk gezonde senioren, is er nu in de fase van nog prima zelfstandig kunnen wonen en een duur verpleegtehuis een vacuüm ontstaan. Een complex probleem waar geen eenvoudige oplossing voor is.
Nieuwe initiatieven in wonen voor ouderen
En zo ontstaat er een nieuw onderwerp voor een praatje bij de borrel. Hoe gaan wij onze oude dag invullen qua wonen en zorgen? Van ons huidige zorgsysteem is er niet veel te verwachten. Te duur en te slecht toegankelijk. Ook onze kinderen die heus wel voor hun ouders willen zorgen, zijn druk. In vriendengroepen wordt steeds vaker het idee geopperd en al initiatieven uitgewerkt, om samen iets te organiseren. Een gezamenlijke woning, of appartementencomplex waarin meerdere ouderen wonen die op elkaar kunnen terugvallen en er veilig kunnen wonen. Met de nodige privacy van een eigen woning, en tevens het vangnet van en voor elkaar. Op elkaar kunnen terugvallen voor aanspraak en gezelligheid en langer daar kunnen blijven wonen omdat er samen zorg en hulp kan worden ingekocht. Een mooie ontwikkeling die voor een enkeling is weggelegd. Uit nood geboren maar wellicht een toekomstige trend.
